Leunen in zelfstandigheid.

Hetty, een cliënte, 12 jaar getrouwd met Paul en 2 kinderen van 6 en 8 jaar, mailde me met de volgende vraag:
“ Waar ik eerder het gevoel had dat ik het zonder Paul niet zou redden, voel ik nu dat wat er ook gebeurt, ik kan het zelf dragen,  het komt goed. Volgens mij is dit mijn ontwikkeling  van een leun naar een sta relatie. Alleen is het steunen ook een krachtige verbinder. Door meer op mijn eigen benen te staan voel ik me minder verbonden met Paul en dat vind ik heel lastig.  Want wat bindt ons nu dan nog? Hoe krijgen we weer verbinding met elkaar, nu we allebei op eigen benen staan? ”

Wat een geweldig proces heeft Hetty doorgemaakt. Haar zelfvertrouwen is enorm toegenomen: ‘wat er ook gebeurt, ik kan het dragen’. Maar haar op eigen benen staan lijkt ook een prijs te hebben, namelijk verlies van verbinding binnen de relatie met partner Paul.

Wat hebben we dan nog samen? Deze vraag hoor ik vaak van stellen die al een langere tijd samen zijn. Het kan schrikken zijn wanneer die vraag in je opkomt. Je voelt dat het oude leunen niet meer nodig is. Jullie oude, bekende patronen werken niet meer maar hoe dan wel is nog niet helder en dat kan onzeker maken. Tegelijk is het van wezenlijk belang jezelf en elkaar de vraag te durven stellen: wat hebben we nog met elkaar? En de onzekerheid die je hierbij voelt toe te laten. Jullie zijn beland in een overgangsfase van iets ouds, dat bekend was, naar iets nieuws. De overgang van leun relatie naar sta relatie en dat vraagt om een nieuwe manier van verbinden.

Herken en erken dat jullie in een nieuwe fase van jullie relatie zijn beland. Benoem het naar jezelf en elkaar met alle onzekerheid of angst die dat met zich meebrengt. In dit delen zit het begin van de nieuwe verbinding!

Spreek uit dat je blij bent met je stap naar ‘op eigen benen staan’ én dat je de verbinding met je partner mist. In deze fase kan de rare kronkel ontstaan dat je vindt dat je nu niet meer mag leunen, dat je het zelf moet redden, dat je leunen niet meer nodig hebt. Laat je niet voor de gek houden!

Leunen en steun ontvangen is één van onze basisbehoeften in het leven. Als klein kind hadden we steun nodig om te overleven. Als volwassene mogen we het onszelf gunnen: het nieuwe leunen, in zelfstandigheid.

Het NIEUWE LEUNEN als verbinder met jezelf en de ander:

• Leunen vanuit zelfstandigheid
• Genieten van de steun die er is
• Jezelf de steun gunnen, niet vanuit te kort maar gewoon omdat het fijn is
• Bewust vragen om te mogen leunen:
  “Wil je me even vasthouden, gewoon om dat ik het fijn vind je te voelen”.
  “Ik voel me onzeker, weet even niet wat ik moet doen. Wil je me even vasthouden. Ik hoef geen tips of goede raad, wil alleen even leunen.”
• De ander toelaten als steun/support. Waar kun je hulp bij gebruiken?
• Je overgeven aan ‘mogen ontvangen’. Ontvangen en geven in jezelf meer in balans brengen. Dat geldt voor vrouwen én mannen
• Is er niemand in de buurt en heb je steun nodig: ga lekker zitten of liggen en omring je met kussens en dekens. Laat je steunen, geef je over en laat je dragen als bewuste keuze die je jezelf gunt.

Tot zover het nieuwe leunen.
Ik ben heel benieuwd wat het je doet, hoe het je raakt. Laat maar horen, via onderstaand bericht of via de mail, wanneer je dat fijner vindt.

Herken je de zoektocht in je relatie “wat hebben wij nog samen?”
Hoe steun jij jezelf?
Hoe laat jij je steunen?