Wat doe jij wanneer je je tranen voelt opkomen?
Mogen ze er zijn of poets of slik je ze liefst snel weg?

Natuurlijk hangt het af van de situatie en met wie je bent, maar wat is jou
het meest vertrouwd?
Laat het weten in een berichtje hier onder of mail naar info@leefjevrij.nu

Heb je behoefte aan handvatten om je emoties meer ruimte te geven, meer te
ontspannen en eerlijk te worden naar jezelf?
Ik kijk graag met je mee in een gratis verhelderingsgesprek.
Bel (0318-643268) of mail naar info@leefjevrij.nu

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=Uu8_ZgNxKOo&feature=youtu.be

 

 

 

https://www.leefjevrij.nu/2928-2/

 

“Ik ben bang dat ik bij mijn partner weg moet. Het lukt me niet om rust te vinden wanneer hij in de buurt is. Elke keer wanneer hij thuis is voel ik onrust terwijl ik zo’n behoefte heb aan stilte en mezelf terugtrekken. Hij wil me wel ruimte geven maar snapt me niet echt. Ik kan het hem ook niet uitleggen en ik ben zo moe. Het voelt alsof ik het beste bij hem weg kan gaan.”

Maaike is een jonge vrouw van 35 jaar en al 16 jaar samen met haar grote liefde Tom. Ze hebben een dochtertje Roos waar ze allebei dol op zijn. Sinds haar geboorte, vijf jaar geleden, zoekt Maaike naar balans tussen ‘thuis’ en ‘werk’. Ze heeft kort een eigen bedrijf gehad, toen een periode in loondienst en de laatste jaren werkt ze in het bedrijf van Tom. De aandacht verdelen tussen werk en thuis wordt steeds zwaarder en ze heeft besloten tijdelijk te stoppen met werken om ruimte te maken voor zichzelf.

Dit is het moment waarop wij elkaar voor het eerst ontmoeten. Ik zie een enthousiaste vrouw die tegelijk aangeeft heel moe te zijn.
“Ik help heel graag anderen maar het lukt niet meer. Ik heb alle energie nodig om zelf staande te blijven. Vroeger thuis was ik degene die bemiddelde tussen mijn vader en moeder die veel ruzie maakten. Mijn vader ging vreemd en was verslaafd. Ik voelde precies aan wat nodig was om een beetje de vrede te bewaren in huis en zorgde dat mijn jongere zusje zo min mogelijk last had van de spanning thuis. Mijn ouders zijn uiteindelijk 15 jaar geleden gescheiden.

Nu is het zorgen voor onze dochter Roos me soms al te veel, waar ik me erg voor schaam. Tom en ik maken ook vaker ruzie en we begrijpen elkaar steeds minder. Over de opvoeding van Roos zijn we het steeds vaker oneens. Ik weet het niet meer en vraag me af of ik bij hem weg moet gaan om zelf rust te krijgen.”

Ik schets haar wat ik zie, hoor en voel:
Van jongs af aan heeft ze heel veel gegeven, aan vader, moeder en haar jongere zusje. Er was een klein meisje met een groot verlangen: het gezin bij elkaar houden. Ondanks alle liefde en energie die ze gaf verliet moeder het gezin. Maaike was toen 20 jaar en ging samenwonen met Tom. Haar zusje bleef bij vader wonen, die verslaafd was. Maaike voelt zich nog schuldig dat ze haar zusje ‘achter liet’. Haar missie het gezin bij elkaar te houden was mislukt.

Haar patroon van ‘geven’ is haar overlevingsmechanisme en heel vertrouwd. Geven aan de ander in de hoop dat het ‘goed afloopt’, wat goed ook moge zijn. Ze heeft zichzelf leeggegeven en nu is haar grote angst dat haar huidige gezin ook uit elkaar valt en dat is het laatste wat ze wil. Het lijkt haar het beste om bij Tom weg te gaan en de zorg voor Roos te verdelen, zodat ze rust krijgt.

Klinkt logisch, maar klopt het? Is dit de diepste waarheid?
Ik geloof het niet. We spreken af dat we samen een aantal sessies gaan doen om te ontdekken wat haar echte verlangen is onder de wens om de relatie te stoppen om rust te krijgen.

Wat opvalt is een enorm grote bereidheid van Maaike om eerlijk naar zichzelf te kijken. Ze wil tot op de bodem gaan ook als dat soms pijnlijk is.
Ze gaat zien dat haar overlevingsmanier van geven niet meer werkt. Dat de tijd rijp is om te leren voelen wat ze echt wilt en dit serieus te nemen. Dat ze eerst aan zichzelf mag gaan geven. En dat daarvoor rust, ruimte en tijd alleen nodig is.

Ze ziet nu dat ze het patroon dat ze thuis leerde herhaalt in haar huidige relatie. En dat het hier niet meer werkt. Integendeel, dat het destructief werkt voor haar en voor de relatie. Het is tijd voor iets nieuws, iets dat haar bevrijdt van de oude banden.

Het vraagt moed om zo diep te kijken en ze doet het. We doen oefeningen om, naast het patroon begrijpen, ook te voelen dat het lijf ‘stop’ zegt. Het lijf is wijs en laat ervaren dat het op is.
Nu, na vijf sessies is er al veel in beweging gekomen. Dat ze weg wil bij Tom blijkt een vergissing . Stapje voor stapje bouwt ze rust in voor zichzelf en probeert Tom uit te leggen dat tijd voor zichzelf nemen niet tegen hem is gericht.

Er is nog een weg te gaan maar haar vertrouwen groeit. Tom geeft aan ook te willen kijken naar zijn aandeel in het verhaal. Bereidheid om naar jezelf te kijken en oude patronen te willen doorbreken is dé sleutel tot verandering. Maaike is er een mooi voorbeeld van!

Herken je je in het verhaal van Maaike en Tom? Verlang je ook naar vrijheid voor jezelf én verbinding met je partner? Lukt het niet om dit alleen of samen voor elkaar te krijgen?
Dan kijk ik graag met je/jullie mee. Je kunt samen komen of alleen.
In een gratis verhelderingsgesprek van een uur stel ik jullie vragen en vertellen jullie wat er nu speelt. Ik geef jullie terug wat ik zie, hoor en voel en welke patronen ik herken. Vervolgens geef ik aan hoe ik jullie hierin verder kan helpen. Voorwaarde is uiteraard dat het klikt.

Wanneer je merkt dat dit nu iets voor jou/jullie is schroom dan niet en bel (0318-643268) of mail me info@leefjevrij.nu zodat we een afspraak kunnen maken.
Welkom!

Weet jij nog wat je vroeger wilde worden?
Vroeger, toen je klein was en de wereld aan je
voeten lag?

Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik wilde
huisarts worden. Onze huisarts uit die tijd zal daar
zeker een rolletje in hebben gehad. Zijn rustige
aanwezigheid en luisterend oor waren het beste
medicijn.

Dat wil ik ook, het was klip en klaar voor me. Ik heb
heel wat dokterskoffertjes versleten, inclusief thermometer,
stetoscoop en aanverwante spullen. Bij gebrek aan
een doktersjas had ik een verpleegsterspak plus wit kapje
met rood kruis.

Wanneer er een familielid in het ziekenhuis lag ging ik
samen met mijn ouders op bezoek, jawel….met mijn
witte schort aan en dokterskoffer in de hand.

Ik zie me nog lopen door die ziekenhuisgang, kan de
geur nog ruiken en hoor mijn zwarte lakschoenen
tikken op de stenen vloer. Ik weet nog hoe ik me voelde.
Een soort vastberadenheid, doelgerichtheid, een weten
wat ik aan het doen was.

Kinderspel en tegelijk ook niet.
Onder dat ogenschijnlijke leuke tafereeltje ging een diep
verlangen schuil: ‘mensen beter maken die ziek zijn’.

Na mijn middelbare school meldde ik me aan voor de studie
geneeskunde en ….werd uitgeloot. Een grote teleurstelling.
De overstap naar fysiotherapie was een logische. Ook hiermee
kon ik mensen ‘beter maken’ dacht ik.

Nu, 30 jaar verder, weet ik dat ik niemand beter kan maken.
Het was jeugdige overmoed. Iemand beter willen maken
suggereert dat er iets mis is met de ander. Dat er iets
gerepareerd of gefixt moet worden. Inmiddels weet
ik dat dat een vergissing is.

Wat ik stap voor stap leerde is dat jij en ik in de kern al heel
zijn, dat er niets mis is met ons, dat we in Essentie alleen
maar Liefde zijn. Dat we vrije mensen zijn ook al ervaren
we in het leven van alle dag geregeld het tegenovergestelde.
Het enige ‘probleem’ is dat we onze vrijheid zijn vergeten!

Ik help je graag herinneren.
Voorbij je strijd en je pijn ligt je vrijheid!
Hier meer over mijn weg naar vrijheid.

Wil je meer weten?
Je kunt me bellen (0318-643268)  of mailen naar
info@leefjevrij.nu voor een vrijblijvend verhelderingsgesprek.
Hierin kijken we of wat ik te bieden heb past bij wat jij nodig
hebt en of het klikt.
Welkom!

Enne…..
Wat was jouw droom? Wat wilde jij heel graag doen als je
groot zou zijn? Weet je het nog?
En….wat gebeurde er met je droom, je verlangen? In
welke vorm uit het zich nu in jouw leven? In je werk, hobby,
thuis en in je relaties?
Ik hoor het graag.