Denk jij soms ook dat je weet wat de ander denkt? Zelfs als de ander het ontkent of zegt dat het niet klopt? Het komt vaker voor dan je denkt. We vullen snel iets in voor de ander. Dit gaat vaak helemaal onbewust. Een tijdje geleden kwamen Helen en John bij mij in de praktijk. Een stel dat ruim 20 jaar samen is en al heel wat heeft beleefd. Het gesprek ging zo:
Helen: ‘Ik ken hem al zo lang, ik weet precies hoe het bij hem werkt. Als hij zijn wenkbrauwen fronst weet ik al hoe laat het is.’
‘Hoe laat is het dan ?’ vraag ik. Er komt een uitgebreide uitleg over wat John allemaal denkt op het moment van de wenkbrauwfrons. Enigszins wantrouwend over het gedetailleerde verhaal kijk ik naar John die rustig zit te luisteren naar het relaas van zijn vrouw.
‘Herken je dit John ?’ vraag ik benieuwd.
‘Ik herken dat Helen in haar hoofd een verhaal maakt over mij. Alleen het verhaal klopt niet. Ik frons gewoon mijn wenkbrauwen, ik weet niet waarom. Helen geeft een uitleg waar ik me niet in herken.
Het wordt het begin van een welles nietes verhaal: Helen wil haar gelijk halen en John blijft ontkennen.
Ja, zo gaat dat vaak. Je ziet bij de ander een gebaar of gezichtsuitdrukking en je maakt er, meestal niet eens bewust, een eigen verhaal van. ‘Ze ziet er zo moe uit, ze zal wel geen zin hebben om vanavond nog iets leuks te doen’ of ‘Ik vertel maar niet waar ik mee zit want hij heeft het vandaag al druk genoeg gehad op zijn werk’.
Een verhaal maken is nog tot daar aan toe. Maar het verhaal niet checken bij de ander, en het dus voor waar aannemen, kan grote gevolgen hebben. In het eerste voorbeeld doe je je verlangen om samen iets leuks te doen weg. In het tweede wil je je zorgen delen en je hart luchten , maar je doet dit niet vanwege een drukke dag van de ander. Twee gemiste kansen om contact te maken over wat voor jou, en daarmee voor jullie, belangrijk is.
In de praktijk zie ik deze vorm van ‘gedachten lezen’ nog al eens langskomen en het geeft vaak aanleiding tot ruzie of onenigheid. Jammer en misschien ook onnodig.
Wat kun je doen om te voorkomen dat een gesprek in een ruzie of onenigheid verzandt?
Hieronder drie stappen die je in jezelf kunt doen. Een beetje bewustzijn is al genoeg!
Hoe kun je reageren op wat er NU gebeurt in plaats vanuit een verhaal in je hoofd:
- Word je bewust dat je een verhaal maakt. Dat verhaal is immers vaak gebaseerd op ervaringen uit het verleden. Stop ermee wanneer je het opmerkt en breng je aandacht naar NU, naar dit moment.
- Check je verhaal of je vermoeden bij de ander:
‘Je ziet er moe uit. Klopt dat? Het lijkt me leuk om vanavond samen uit te gaan, maar ik weet niet of je daar zin in hebt’.
‘Ik wil je graag vertellen wat me dwarszit maar weet niet of je daar ruimte voor hebt na een drukke dag’ - Geloof het antwoord van de ander. Als je twijfelt kun je natuurlijk rustig vragen stellen om beter te begrijpen hoe het bij de ander zit. Niet om je gelijk te halen!
Blijf benieuwd naar wat er NU speelt in plaats van ‘ik weet het toch al’ of ‘het zal wel weer’. Een houding van ‘ik ben benieuwd…’ maakt dat je nuanceringen gaat zien die je nog niet kent. Het laat je iets nieuws ontdekken over de ander én over jezelf. Zo blijf je samen in ontwikkeling en houd je de relatie levendig en spannend.
Heb jij een voorbeeld dat je iets invulde voor de ander?
Welke gevolgen had dat?
Geef een reactie