Het is nogal wat, Liefde zien in de ander. En dan niet alleen degene die je toch al leuk, lief een aardig vindt. Nee ook die rare buurman of degene die je heeft gekwetst of die automobilist die je afsneed met zijn auto. Om nog maar niet te denken aan dierbaren dichtbij met wie het soms knap lastig is.
Kijken door een bril van liefde naar een wereld waarin de liefde vaak lijkt te ontbreken is een hele kunst. We zijn het verleerd en daarom vraagt het oefening en inzicht. Inzicht in wat je ervan weerhoudt om liefdevol te kijken en oefening om het daadwerkelijk aan den lijve te ervaren wat er gebeurt als je er wel voor kiest. Want dat is het: een keus. We kunnen bewust kiezen voor liefdevol kijken.
Ik kan je vertellen dat het een hele klus is (geweest). Liefde blijven zien terwijl de ander me enorm raakt of mij niet ziet in wat ik voor hem/haar beteken gaat niet vanzelf. Waarom dit dan toch aangaan? Dit is mijn antwoord: het is een verlangen dat rationeel niet gevat kan worden. Het is een diep (ziels)verlangen dat geleefd wil worden. Tegen alle logica in. Het lijkt onbegonnen werk en toch….er is een diep weten dat dit mijn weg is. En in mijn bereidheid Liefde te zien in de ander gebeurde er iets bijzonders. In mijn bereidheid om deze klus aan te gaan ervaar ik een hulp die groter is dan ikzelf. Een hulp die me mezelf helpt overstijgen in moeilijke situaties. In plaats van te reageren vanuit boosheid of geraaktheid merk ik steeds vaker een rust in me van waaruit ik reageer. In plaats van strijd kan ik in contact blijven, met mezelf, en daarmee met de ander. Het eindigt daardoor niet in een onbevredigende woordenwisseling of strijd maar het contact blijft open. In de eerste plaats het contact met mezelf. Van waaruit ik ook voel waar mijn mogelijkheden en grenzen zijn naar de ander. Soms blijven we in gesprek en soms voel ik “voor nu is het genoeg, dit is niet meer goed voor mij. Laten we een ander moment verder praten.” Daar is moed voor nodig. Moed om helder grenzen te stellen vanuit Liefde voor mezelf.
Want tja…….ben ik bereid in de ander Liefde te zien? begint met “ben ik bereid mezelf in Liefde te zien?” Anders gezegd ben ik bereid mezelf serieus te nemen, mijn grenzen te durven voelen en aan te geven. Mag ik er van mezelf zijn zoals ik ben, met alles erop en eraan? Inmiddels is mijn antwoord een volmondig JA. Ik mag er zijn met hoe ik mijn weg ga waarin ik steeds meer vrijheid ervaar om te Zijn wie ik ben.
Die hulp die ik daarbij ervaar is er elke dag weer. Voor iedereen beschikbaar. Wanneer ik stop met het beter te weten dan het Leven zelf en me overgeef aan die Hulp gebeuren er wonderen: ik zie steeds meer Liefde in plaats van fouten, Liefde in plaats van angst. En waar Liefde is is vrijheid. Vrij om jouw weg te gaan en te worden wie je (al) bent!
